De Bouali-norm

Je kunt je afvragen of het werkelijk nodig is: wéér een stukje over Marokkanen. Gelukkig gaat deze blog niet over Marokkanen, nou ja… misschien een heel klein beetje.

Sinds de introductie van het begrip “kutmarokkaan” in 2002, naar mijn bescheiden mening zo’n beetje het enige noemenswaardige dat Rob Oudkerk aan onze samenleving heeft bijgedragen, is het onderwerp “de Marokkaan” hot. Er zijn meerdere liedjes over gezongen, series over gemaakt, boeken en artikelen over geschreven, fora mee overspoeld en films over gemaakt. Werkelijk iedereen heeft een mening over “DE Marokkaan”. Maar, zoals Máxima zou zeggen: DE Marokkaan bestaat niet. En toch willen “wij”, met onze hokjesgeest, de Marokkaan uniformeren tot een sociaal acceptabele verkaasde eenheidsmerguez.

Ik noem dat “de Bouali-norm”. In tegenstelling tot de Balkenende-norm heeft de Bouali-norm niets met geld te maken. De Bouali-norm is de norm die de Nederlandse samenleving oplegt aan “de Marokkaan”. De naamgever van de norm is Ali B., wie kent hem niet? De laatste vraag is uiteraard retorisch bedoeld, maar mocht u behoren tot de zeldzame groep Nederlanders mét internet en tv maar zónder wetenschap van wie Ali B. is, hier een korte uitleg: Google.

Sinds Ali B. aanschoof bij zo’n beetje ieder tv-programma van Pauw & Witteman, De Wereld Draait Door, RTL Boulevard, Ik Hou Van Holland tot Waku Waku, is hij verworden tot de ideale Marokkaan. Ali is gezellig, altijd vrolijk, met Ali kan je lachen, Ali maakt leuke liedjes. Kortom: Ali is een goeie gozer. Dat Ali in zijn jonge jaren drugs heeft gedeald, weten we niet of willen we niet weten. Nee, Ali is die jongen die je best als schoonzoon zou willen (mits alle heteroseksuele Nederlanders niet kunnen). Ali B. is de afgelopen jaren uitgegroeid tot de meetlat waarlangs de Nederlandse Marokkaan wordt gelegd: ben je minimaal één Bouali of meer (kan dat?), dan deug je en mag je blijven (ondanks je Marokkaanse paspoort). Ben je minder dan één Bouali, dan ben je een kutmarokkaan, hoor je hier niet en dien je te vertrekken naar “je eigen land” (onder inlevering van je Nederlandse paspoort). Dat Ali B. het IQ van een poffertje heeft, doet overigens niet ter zake. Het is sowieso beter om ze dom te houden, die jongens. Toch?

Maar, en dat is Máxima vast met mij eens, zo zwart-wit is het nou eenmaal niet. Ik ken Marokkanen die een uitkering hebben, Marokkanen die 40 uur per week werken voor een baas (vaak zelfs de overheid!) en Marokkanen die zich helemaal een slag in de rondte werken als zelfstandig ondernemer. Ik ken Marokkanen die zonder startkwalificatie van school zijn gegaan, Marokkanen die een opleiding volgen in het hoger onderwijs en Marokkanen die een HBO-diploma of een academische titel op zak hebben. Ik ken Marokkanen die een “sjgaapie sjgaapie-accent” hebben, Marokkanen die een “Ali B.-accent” hebben en Marokkanen die een Gooische R hebben. Ik ken Marokkanen die grappen maken, Marokkanen die muziek maken en Marokkanen die drugsgeld maken. Ik ken Marokkanen die radio maken en Marokkanen die radio’s stelen. En ik durf te beweren dat het overgrote deel van deze Marokkanen meer dan één Bouali zijn. Veel meer!

Daar waar de Balkenende-norm een doel dient – ik ken trouwens niet één Marokkaanse graaier bij de (semi-)overheid of in het bedrijfsleven… – is de Bouali-norm dus een compleet zinloze standaard, waar we heel snel van af moeten. Eerst was er alleen maar aandacht voor de “slechte” Marokkaan en nu is er aandacht voor de “wenselijke” Marokkaan. Maar wanneer komt er eens aandacht voor de echte en menselijke Marokkaan?

Shit… ik lijk wel een rapper! ;-)