Wat je bent zeg je zelf

Wie een beetje nadenkt komt al snel tot de conclusie dat “jezelf zijn” een ruim begrip is. Per definitie ben je altijd jezelf, dat staat voorop. Ook als je verkleed als Sinterklaas je neefje in de zeik neemt ben je jezelf. Ook als je rond eind februari als smurf verkleed stomdronken door een Brabants dorp loopt ben je jezelf. En zelfs die ene keer toen je even jezelf niet was, toen was je toch nog steeds jezelf.

Wie je bent is overigens niet hetzelfde als hoe anderen vinden dat je bent. In de marketing noemen ze dat het verschil tussen identiteit en imago. Daar kunnen nog weleens wat verschillen in zitten. Neem mezelf. Om brood op de plank te brengen ben ik ambtenaar. Fulltime en met een kantoor. Saai, grijs, niet hardwerkend, lui, overbetaald, fietsplan, koffie en meer van dat soort vooroordelen. De realiteit is dat ik me een slag in de rondte werk, misschien wel juist omdat ik niet aan dat stereotype wil voldoen. Then again: wat zal jou het aan je reet roesten. Ik ben saai, lui en grijs.

Verder hou ik niet van voetbal en daarom ben ik minstens latent gay volgens sommigen. Ik heb dus het imago van een ietwat gay aandoende saaie grijze luie ambtenaar. Als ik je vertel dat ik daarnaast hou van schaken en regelmatig in een veel te strakke wielrenbroek op m’n fiets door Rotterdam sjees is het plaatje compleet. De gemiddelde ambtenaar geeft een goedkeurend knikje, de gemiddelde straatrat staart me met open mond en verontwaardigde blik aan.

Dan ontdekken mijn collega’s Youtube. Waarschijnlijk hebben ze ooit eens mijn naam ingetikt om mijn CV te screenen en nu blijkt dat ik rapper ben. Niet zomaar eentje, nee een freestyle straatneger ghetto jeugdhuis battlerapper. Een bebaarde met biertje op het podium klimmende achterstandsjongere. Geboren en getogen op Zuid, het afvoerputje van Nederland.

Waar Rob Oudkerk de term kutmarokkanen nog in zijn algemeenheid bedoelde was ik de eerste die een specifieke Marokkaan publiekelijk zo noemde (sorry Ray). Ik was degene die ten overstaan van 3,5 miljoen mensen doodleuk freestylede dat de toen net geboren prinses Amalia: “waarschijnlijk nu in haar blote reet ligt”. Ze zien me in een clip met drugsdealende straatratten de stoere jongen uithangen. Ik hou van vechtsport en ben een ramptoerist. Ik vind een McChicken een culinair hoogstandje. Terminator 2 is beter dan the Kings’s Speech. Ik zit liever in een bos dan in een luxe hotel. Ik ben een bastaard. Het hokje waar ik in zit barst uit zijn voegen.

Jawel, ik ben en blijf een ietwat gay aandoende saaie grijze luie freestylende straatneger ghetto jeugdhuis battlerapper. Het allerergste is overigens dat ik vanaf nu ook “blogger” ben. Per definitie aandachtsgeil volk. Zeker als ze over zichzelf schrijven. Dank voor uw aandacht.

Klop