Rust was ver te zoeken

Ik heb als ik erop terugkijk eigenlijk een vrij afwijkend leven geleid. En niet maar een beetje maar in alles eigenlijk. Ik ben altijd anders geweest, heb me in ieder geval altijd anders gevoeld dan anderen. Als verlegen klein meisje, intelligenter dan goed voor haar was, enige blonde tussen twee overduidelijk Marokkaans ogende kinderen, en dan ook nog eens de middelste!

Self Destructive Little Girl

Ik was net 17 toen ik hem leerde kennen, een enorm knappe donkere man van 22. Gespierd, sterk en charmant. Zo enorm charmant! Ik was een onzeker meisje dat al te veel klappen had gehad in haar korte leventje. En hij kwam mij redden, zo voelde het in ieder geval. Ik zwichtte vrijwel meteen hij gaf de me aandacht die ik al die jaren daarvoor zo ontbeerd had. Hij gaf me cadeautjes en nam me mee uit. Hij was lief voor me, tot op het zoete af. Bij hem voelde ik me veilig, zo veilig dat ik binnen no time bij hem was ingetrokken. Ik was al meer dan een jaar uit huis toen, eerst woonde ik in een pleeggezin en van daaruit was ik terecht gekomen op begeleid kamerwonen (de naam doet vermoeden dat we daar begeleiding kregen maar ik werd aan mijn lot overgelaten).