Pesten

Pesten, je hoort het bijna nergens tot er weer eens iets gebeurt wat het nieuws haalt en wat er dan gebeurt laat het kleinste haartje op mijn lijf recht overeind staan. Campagnes, flyers, televisieprogramma’s die helemaal over de zeik gaan.

Een paar maanden geleden was daar Tim, wie kent hem niet. Tim was 20 jaar, werd nog steeds gepest en besloot dat er geen andere uitweg was dan zelfmoord. Laat ik vooral heel duidelijk zijn dat ik dat echt erg vind, maar (je voelde hem al aankomen) ik vraag mij af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Waren die ouders dan echt niet op de hoogte van wat er gaande was of heb ik iets gemist? Aan de dood van Tim verander je niks meer en zijn ouders hebben nog veel minder aan de discussie erover. Maar nu komt hetgene waar ik mij zo over opgewonden heb: de BN-ers met hun hele media zooitje, die overal vertellen hoe erg ze het vinden en dat pesten moet stoppen. Dit is niet waar ik mij over opwind (ook al weet ik dat als er volgende week eentje een scheet laat ze daar mee bezig zijn en heel Tim niet meer kunnen herinneren).

Waar ik mij over opwind zijn die BN-ers die over alles en iedereen een mening hebben en dan niet “dit is mijn mening, klaar”, nee “de ik-typ-met-hoofdletter-om-duidelijk-te-maken-hoe-walgelijk-ik-je-vind mening”. Ze laten niks meer van iemand heel, maar lopen ondertussen overal te verkondigen hoe ze tegen pesten zijn.

Ligt het aan mij of is dit niet net zo erg? Ik schrok van de leeftijd van Tim: 20 jaar en dan nog gepest worden. Ik had er echt geen flauw benul van dat je op die leeftijd nog gepest kan worden, maar ondertussen dacht ik ook: dat is niet het pesten van vroeger, van “jij hebt lekker dit en dit niet” of “jij hebt dat”. Nee, dat zullen net zulke opmerkingen als die van onze BN-ers zijn geweest. “De BN-ers staan ver van iemand af, dus die kunnen dat zeggen” kreeg ik terug te horen toen ik het hier over had.

Als je goed in je vel zit kan de hele wereld wat tegen je zeggen, tenminste tegen mij wel. Maar je zal al onzeker zijn of zwaar gepest worden en dan zo een BN-er die nog even je van top tot teen kraakt, misschien wel over iets waar je als enige nog trots op was. Wie zegt dat het dan niet het laatste duwtje is, waardoor je misschien wel dezelfde keuze als Tim maakt. Om over alle andere keuzes maar te zwijgen.

Je hebt mensen die zoiets hebben van “des te harder je slaat, des te harder ik vecht” maar je heb ook mensen die denken “iedereen slaat, ik geef op, dit is een gevecht dat ik te vaak heb gestreden en ik kan niet meer”.

Ik geef mijn mening over alles en niks en als je mij om een eerlijk antwoord vraagt krijg je dat, maar dat kan ook zonder iemand het gevoel te geven dat ze niks waard zijn. Dat dacht ik tenminste…