Ik hou van Hip Hop

Ik hou van Hip Hop.

Dat klinkt als een of andere weird ass rip off van dat programma ‘Ik hou van Holland’ maar dat is het echt niet. Ik hou niet van Holland. Maar wel van Hip Hop dus.

Als ik Hip Hop zeg, bedoel ik de cultuur, de muziek… Alles. Ik hóu van Hip Hop. Ik durf soms zelfs te denken dat ik Hip Hop leef maar ik zeg het nooit hardop. Dat durf ik namelijk niet. Straks komt KRS One m’n ass whoopen ofzo. Dat wil ik niet natuurlijk. Vandaar dat ik het maar gewoon denk.

Misschien, als je bekend bent met Hip Hop, weet je wat ik bedoel met de 5 elementen. Voor de leken: Graffiti (die kunst, aan de zijkant van treinen en langs het spoor vooral veel voorkomend), (Break)Dancing (dat ze rondjes draaien terwijl ze op hun hoofd staan, dat soort dingen), MC’ing (die mannen en vrouwen die gedichten op een beat maken), Turntablism (de man/vrouw die de plaatjes draait) en last but not least; Knowledge of self. Zelfkennis.

Kijk, de eerste vier elementen vind ik prachtig. Ik heb er dan ook ontiegelijk respect voor als je dat kan. Ik kan het niet namelijk. Ik teken of schilder weleens wat, maar niet met spuitbussen op illegale plaatsen (ik kan het niet en als ik het zou kunnen, betwijfel ik of ik het durf). Ik dans wel eens, maar niet ‘for real’. Meestal schud ik een beetje met m’n (blanke ;) ) kont, draai ik met m’n heupen en kijk ik er zo verleidelijk mogelijk bij. Ik schrijf wel eens een gedichtje, maar uiteindelijk ga ik geforceerd zitten rijmen (no go). Aan DJ-en ga ik niet eens beginnen. Ik zou dingen stuk maken. Maar die zelfkennis… Dat ligt volledig in mijn straatje. Kennis.

Kennis is namelijk macht. Het interesseert me geen mallemoer hoe vaak je dat hebt gehoord, het is namelijk nooit vaak genoeg. Feiten kunnen niet vaak genoeg vermeld worden. Daarom boorde ik deze nog een keer door je neus. (Lekker puh.) Maar even zonder gekheid… Ik hou van kennis. Ik hou ervan om dingen te weten, te ontdekken, te lezen, te zien en te ervaren. Ik ben ook van mening dat lang niet genoeg mensen tegenwoordig nog kennis willen vergaren. Ze slikken alles wat hun verteld wordt als zoete koek, net zoals een babyvogel die het uitgekotste eten van z’n moeder opslokt. Het maakt me ziek hoe mensen tegenwoordig alles maar klakkeloos aannemen zonder hun gezonde verstand te gebruiken en zichzelf af te vragen of het eigenlijk wel helemaal klopt.

Ik ben nu aangekomen bij het stukje Hip Pop. Veel mensen vergissen zich namelijk. Ze denken dat Hip Pop en Hip Hop hetzelfde zijn. They are dead wrong. Kijk, ik wil natuurlijk niet generaliseren. Of dingen in hokjes proppen. Maar hier kan ik me echt over opwinden. De muziek die ik voornamelijk luister (Hip Hop dus, voor de mensen voor wie dit nog niet duidelijk was) leert mensen namelijk. Een goede Hip Hop track leert je even veel als een hele les op school. En dan heb ik het niet over Aardrijkskunde of Engels ofzo (alhoewel je er ook je Engelse woordenschat flink mee kan verbreden), ik heb het over levenslessen. Dingen die er echt toe doen. Waar je iets aan hebt.

En natuurlijk heb je dan ook wel eens een ‘luchtiger’ nummer over geld en/of vrouwen (of mannen). Maar niet de hele tijd. In bijna ieder liedje. Met autotune over je stem heen gegooid, mijn dierbare oren verkrachtend. En dat is niet omdat ik het luister, nee. Dat is omdat alle middelbare school kinderen die herrie keihard op hun telefoon hebben staan. Terwijl ze eruit zien als jij. Met skinny jeans aan, die zo laag over hun kont is heen getrokken dat ik de print van de boxershort zie die eronder zit. Ik kan bijna de stof herkennen waarvan die boxershort gemaakt is. Ze dragen dezelfde sneakers als jij. Perfect gecombineerd met hun snapback cap. Terwijl ze met je mee zingen over ‘Pussy, Money & Weed.’ En hooguit 13 zijn.

Dit maakt me boos. Héél boos. Want die 13-jarige kinderen hebben geen idee wat ze zeggen maar vinden het stoer. Of ze weten wél wat ze zeggen en vinden het stoer. Dat kan toch niet?! Ik bedoel, misschien ligt het aan mijn normen en waarden en mijn overtuiging van goed en fout maar damn! Kinderen, KINDEREN! Die over drugs, geld en seks praten alsof het doodnormaal is… Dat is toch niet normaal? Is dat wat wij als maatschappij, als land, als MENSEN naar buiten willen brengen? Is dat wat er met ons gebeurd is? En ik zeg nu wel heel leuk ons, maar fock ons. Ik wil er niks mee te maken hebben. Ik wil dat het ophoudt. Die verloedering.

Daarom hou ik van mijn Hip Hop. MIJN Hip Hop. Het heeft me namelijk geleerd om altijd positief te blijven. Om niet op te geven, no matter how hard I think life’s treating me. Omdat het altijd erger kan. En omdat het altijd beter kan en zal worden. ‘Keep ya head up.’ Maar natuurlijk ook een hele lading aan andere dingen, levenslessen, waardoor mijn leven verrijkt is.

Ik heb geen religie. Ik weet niet of ik in een God geloof. Maar ik geloof in de kracht van Hip Hop. De muziek en alles wat erom heen staat. Alles waar Hip Hop in mijn ogen voor staat. Respect. Liefde. Begrip. Gelijkwaardigheid. Vrijheid van meningsuiting. Creativiteit. Van niets iets maken. Geloven in jezelf. Jezelf pushen tot het uiterste van je eigen kunnen en van daaruit groeien. Jezelf kennen. Zelfkennis.

Die zelfkennis. Daar kom ik dus nog heel even op terug. Zelfkennis is namelijk belangrijk. Maar het ontplooien van jezelf hoort daar dus ook bij hé. Om maar even duidelijk te zijn. Want jezelf ‘kennen’ is stap 1. Jezelf kennen is officieel gezien zelfkennis. Maar zoals ik het zie is het stap 1. Na jezelf kennen kijk je naar je fouten. Je verbeterpunten. En daar werk je aan. Dus geen smoesjes ‘Ja maar zo ben ik!’ Bitch fuck you. You know you’re wrong. Je moet eraan werken. Je moet groeien. De rest van je leven moet je blijven groeien. Je bent namelijk nooit klaar met leren. Niemand is ooit klaar met leren.

Degenen die dit snappen, begrijpen en bezig zijn zich hierin te ontwikkelen, die mensen streven naar zelfkennis. Zelfkennis is míjn element.